หน้า ๒๐
๏ “วอนขอพระกรุณาเทวาท่าน
คำกล่าวขานสื่อตามความรู้สึก
ท่านยืนย้ำต้องทำแน่แม้ช้ำลึก
ยังสำนึกมิตระบัดสัตยา”
๏ “จงตั้งใจไปตามคำดำเนินกิจ
ใครมิปิดกั้นขวางทางข้างหน้า”
ประกาศิตสัมฤทธิ์สิ้นแห่งอินทรา
รับบัญชาพริบตาหนึ่งถึงเวียงชัย
๏ เริ่มหน้าที่ทูตเทวามาสมาน
นายทวารมิอาจขวางหนทางได้
ทหารซึ่งขึงขังเฝ้าวังใน
เหมือนยอมให้ล่วงปราสาทราชธิดา
๏ ถึงห้องใหญ่ใสสว่างกลางปราสาท
พบพระราชบุตรีที่เลิศหล้า
งามเอวองค์วงพักตร์ลักขณา
เสน่หาซ่านซึ้งตะลึงงัน
๏ จับจ้องนิ่งมิผินหน้าเหมือนบ้าใบ้
พิศวาสบาดฤทัยยิ่งไหวหวั่น
นึกถึงงานบรรหารแห่งเทวัญ
พระอดกลั้นอกตรมระทมระทวย
คำกล่าวขานสื่อตามความรู้สึก
ท่านยืนย้ำต้องทำแน่แม้ช้ำลึก
ยังสำนึกมิตระบัดสัตยา”
๏ “จงตั้งใจไปตามคำดำเนินกิจ
ใครมิปิดกั้นขวางทางข้างหน้า”
ประกาศิตสัมฤทธิ์สิ้นแห่งอินทรา
รับบัญชาพริบตาหนึ่งถึงเวียงชัย
๏ เริ่มหน้าที่ทูตเทวามาสมาน
นายทวารมิอาจขวางหนทางได้
ทหารซึ่งขึงขังเฝ้าวังใน
เหมือนยอมให้ล่วงปราสาทราชธิดา
๏ ถึงห้องใหญ่ใสสว่างกลางปราสาท
พบพระราชบุตรีที่เลิศหล้า
งามเอวองค์วงพักตร์ลักขณา
เสน่หาซ่านซึ้งตะลึงงัน
๏ จับจ้องนิ่งมิผินหน้าเหมือนบ้าใบ้
พิศวาสบาดฤทัยยิ่งไหวหวั่น
นึกถึงงานบรรหารแห่งเทวัญ
พระอดกลั้นอกตรมระทมระทวย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
