สำนึกนี้

สำนึกนี้

@สงบนิ่งผิงลมใจห่มฟ้า
ทอดสายตาสุดไกลไปข้างหน้า
เมฆสีขาวพราวเรืองเมลืองตา
เลื่อนลอยอยู่ช้าช้าบนฟ้าไกล

@ความรู้สึกของใจในตอนนี้
หยุดลงที่ความสงบของภพใหม่
ความวุ่นวายหลายอย่างต่างหายไป
ความหวั่นไหวหวาดหวั่นนั้นหยุดลง

@การทบทวนควรรู้อยู่หลายสิ่ง
หลากหลายยิ่งจริงแท้แค่เผ้าผง
เหมือนเปลวไฟควันคว้างรอจางลง
เพื่อปลดลงความกลัวของหัวใจ

@มีหลายสิ่งหลายอย่างเส้นทางผ่าน
ช่างหยาบกร้านยามเดินเกินฝันใฝ่
อุปสรรคขวากหนามยามก้าวไป
บดบังใจเหนื่อยล้าท้าเผชิญ

@ยังมุ่งมั่นสร้างสมสังคมใหม่
แม้ยาวไกลระทกระหกระเหิน
อุดมการณ์ผ่านมากล้าเหลือเกิน
จักไม่เขินเดินทางกลางความเลว

@ไม่ท้อแท้แค่สร้างทางชีวิต
ให้เต็มสิทธิ์ความเป็นคนพ้นปากเหว
หลุดพ้นจากไฟร้อนฟอนเพลิงเปลว
ที่ลามเร็วบาดลึกสำนึกไทย

///////////////////
พงศ์ภัณฑ์
๒๓/๑๐/๕๖