บ า ง ค รั้ ง รู้ สึ ก อ่ อ น แ อ เ ห ลื อ เ กิ น
ในระยะทางที่ห่างเหิน.และท่าทีที่เหมือนเมิน.แบบนั้น
ทนไม่ได้..รู้ว่าหัวใจไม่เข้มแข็ง.ที่จะเผชิญกับมัน
ภาพในฝัน.หยุดชั่วขณะ.เมื่อไกลคำว่ากันและกัน.กลับใกล้กับหยาดน้ำตา
วั น คื น ที่ ผ่ า น พ้ น ไ ป
หากนี้คือวินาทีที่ทรมานหัวใจ..ฉันเจ็บกว่าโดนมีดกรีด.เพื่อฆ่า
การใกล้เธอรู้แล้วคือฉันงมงาย..คิดผิด..คล้ายกับคนโดนวางยา
เพราะเธอไม่เคยจะทำหน้าที่ที่ดี..ให้แต่ความเฉยชา.ปล่อยให้ฉันบ้า..อยู่ฝ่ายเดียว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
