ในวันหนึ่งวันฉันฉันเห็นหมอ
เธอรั้งทอคอยทักดักตัวฉัน
ว่า"หนุ่มเอ๋ย" เธอมีเคราะห์มีตัวมาร
ให้ฉันช่วยเเผ้วผานผลานออกไป

เเต่ผมบอกว่าป้าเอ๋ย
ช่วยเฉลยชี้เเจงเเถลงไข
ว่าตัวมารตัวเคราะห์เป็นเช่นไร
เเละทำไมจึงมาอยู่ที่ตัวตน

ป้าเเกบอกเเกเห็นจริงจริงหนา
ว่าเเกนั้นมีตาทิพย์พิศมัย
เเกมองหน้าเเล้วก็บอกให้ออกไป
ซื้อลำไยมา สองโล โอ้เวรกรรม

เเต่พอซื้อมาเเล้วนั้นหนอ
เเกบอกรอเเปปหนึ่งพึงจะรู้
ตามประสาของเวลาป้าหมอดู
เเกรู้เเกจึงเรียกให้เข้ามา

เเกบอกฉันว่าตัวมารที่พานพบ
มันเป็นศพที่ฉันฆ่ามานานหนัก
เเล้วตอนี้มันจึงมาหาประจักษ์
มันฟูกฟักเวรกรรมน่าจำดู

คุณป้าหมอบอกว่ารักษาจิต
ด้วยลิขิตใบกรรมน่าเศร้าหนอ
ป้าเเกบบอกสองเเสนลง จ.ม.
โอ้ป้าหนอหลอกกันได้ย้ายโลกา

ป้าเอ่ยป้าผมไม่บ้าเชื่อป้าหรอก
พ่อผมบอกจังฟังเชื่อพ่อหนา
เจ้าเป็นหนุ่มต้องกินใช้เลี้ยงกายา
เจ้าไม่มีเวลาไปฆ่าใคร

โลกอดีตก็ช่างมันอย่าจำจด
เพราะมันเป็นเรื่อง ปดมดเท็จไซร้
ตัวเจ้าจงเชื่อในจิตใจ
จงเข้มเเข็งก้าวต่อไปอย่าหวั่นกลัว