อันอ้อยตาล หวานชิม แค่ลิ้มรส
พอจางหมด รสหาย ก็คลายหวาน
แต่หวานรส หยดรัก ประจักษ์มาน
กี่ชั่วกาล ผ่านพ้น ไม่หม่นจาง
อันเพลงเพราะ เสนาะฟัง ดังแผ่วพลิ้ว
ระรื่นริ้ว ปลิวไหว หทัยพร่าง
พอเพลงจบ พบจุด ใจหยุดวาง
ที่เปราะบาง ว่างเปล่า รุมเร้าปอง
อันคำรัก สมัครแน่ แค่กระซิบ
ถึงไกลลิบ พริบตา มาดังก้อง
เพียงผิวแผ่ว แว่วคำ ท่วงทำนอง
ฤดีพอง ผ่องผุด ดุจเพชรพลอย
มวลบุปผา มาลี ที่หอมหวน
กลิ่นเย้ายวน ชวนให้ ไปเอื้อมสอย
พอเนิ่นนาน กาลล้ำ กลีบช้ำรอย
เฝ้าหลงคอย ด้อยสิ้น กลิ่นผกา
แต่กลิ่นแก้ม แย้มนวล ที่อวลกรุ่น
ยังอบอุ่น คุ้นพี่ ที่นาสา
มิจืดจาง ร้างผ่าน กาลเวลา
พระพายมา พากลิ่น ประทินปราง
อันรูปงาม ทรามวัย ใครต่างชอบ
สมัครมอบ ตอบพธู เป็นคู่สร้าง
พอวันเคลื่อน เดือนคล้อย ค่อยสวยจาง
ต้องปล่อยวาง นางไป ด้วยวัยโรย
งามน้ำใจ ในร่าง ต่างรูปลักษณ์
ไม่ผ่องพักตร์ ปักฤทัย ให้หวนโหย
ผ่านคิมหันต์ เหมันต์ วสันต์โปรย
ไม่โบกโบย โรยตาม คือความดี
สิ่งที่จ้อง มองเห็น เป็นเปลือกนอก
อาจฉาบพอก หลอกเช่น เป็นศักดิ์ศรี
ปิดตาเถิด เปิดใจมอง ตรองสักที
ชื่นชีวี มีสุข ทุกคืนวัน
Moo Dum
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
