เพียง หนึ่งเดียวเปลี่ยวใจใครไร้คู่
เพียง นิ่งมองจ้องดูรู้สุขสม
เพียง รำพันฝันตื่นฟื้นพร่างพรม
เพียง จิตนำคำคมระทมรอ
รอ อย่างหวังฝั่งรักปักพิสุทธิ์
รอ น้องนางหนึ่งนุชผุดแล้วหนอ
รอ ดั่งม่านหวานลมห่มเคลียคลอ
รอ ราวไผ่ออดอ้อเติมต่อใจ
วัน เก่าผ่านวารวันต่างผันเปลี่ยน
วัน เวลามาเวียนเขียนสดใส
วัน รอคอยสร้อยเศร้าเหงากันไป
วัน อื่นใดดั่งฉันฝันรอเธอ
เธอ เพียงหนึ่งตรึงตราข้าให้ฝัน
เธอ เหมือนดั่งดวงตะวันนั่นเสมอ
เธอ เปรียบจันทร์พลันแสงแจ้งพบเจอ
เธอ คือใครไหนเพ้อ...เผลอบอกมา
กลับ ตอนตื่นฟื้นตอนหลับกลับมาพบ
กลับ คอยรอประสบบรรจบหา
กลับ ขีดกลอนย้อนกานท์ผ่านแววตา
กลับ จดหมายคล้ายว่า...พาดวงจินต์
มา สู่อ้อมหลอมจิตพินิจฝาก
มา มอบรักปักมากลากศาสตร์ศิลป์
มา เขียนโยงโค้งรุ้งคุ้งแผ่นดิน
มา ดั่งฝันฉันถวิล...สิ้นหทัยฯ
หทัยกาญจน์
๑๐ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
