วันน้าน...
รพีกาญจน์ นั่งเบ่ง หน้าเคร่งขรึม
ยินยลสาร ผ่านคำ ยังงำงึม
โจ๊ะพรึมพรึม มองมอง ร้องสามลา
เอ๊ะ นั่นใคร เซซุน ขุนกระเดื่อง
ดูแต่งองค์ ทรงเครื่อง เมลืองท่า
ห่อปากบีบ จีบจาบ เจรจา
ทำซู่ซ่า จูบจับ กับน้องดิน
รู้ไหมว่า ข้าจอง สองวันแล้ว
คงไม่แคล้ว ป๊าบป๊าบ ฉะดาบบิ่น
ให้ระทึก กึกก้อง ท้องธานิน
วางระบิล ใครแน่ ได้แม่ครอง
เตรียมรถดี อีแต๋น แล่นรองรับ
วิ่งตูบตุบ เลียบเคียง เวียงหนองล่อง
หรือม้าดี สีหม่น โหนคนอง
วิ่งติงตอง เลียบคู สู่ลำปาง
นุ่งโสร่ง โจงกระเบน เต้นสามช่า
รำมะนา พันตู รู้กระจ่าง
อย่าทิ่มแทง เท่งทึง ถึงวายวาง
เพียงสีข้าง ถลอก ปอกเปิกพอ
แบบว่า... วันนี้ยาหมด พรุ่งนี้วันพระ อ่ะครับ
ได้เลย...ท่านลุงรพี ฯ ยังงี้มันต้องประมือกันซะแล้ว
เมื่อนั้น
หลวง ฯ กะโหล...โบ๋เบ๋...กะเหลบ๋อ
ตรับ"ระพี ฯ" ลุงภาษ...ประกาศทอ
ยักพระศอ...ยักยึก...สะอึกดัง
หยิบพระขรรค์...ย่างยก...กระดกบาท
เหวี่ยงกวะกวาด...วาดวี...กระบี่, หวัง
ทิน(ะ)นี่...ลุงเอ้...จะเอวัง
ภินทะพัง...ดับดิ้น...ชิวินไป
หว่างประยุทธ...หลวง ฯ หลุด...สะดุดพื้น
ล้มคระครืน...ก้องยิน...ธะนินทร์ไหว
เลือดกระอัก...ร้องอ้ากกกส์...อะจ๊ากไว
ขรรค(ะ)ไช...เข้าท้อง...ก็ม่องชนม์
อ้ากกกส์
ศรีเปรื่อง
๒๖ ก.ย. ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
