หากมีใครซักคนทนปวดร้าว
เมื่อคว้าดาวดวงไกลในความฝัน
ไม่ได้ดังหวังไว้ใจจาบัลย์
ลางเลือนเหมือนฟ้ากั้นกับวันคืน
คือฉันเองอ้างว้างอยู่อย่างนี้
กับโลกที่หยุดอยู่ รู้สะอื้น
จึงแค่คนหนึ่งคนทนกล้ำกลืน
หลับใหลแล้วลืมฟื้นกับคลื่นครวญ
และโลกได้บรรเลงบทเพลงเศร้า
ทะเลเร้าแรงลมมาห่มหวน
คลื่นคนฝันฝากฝั่งครั้งเรรวน
จะรู้ส่วนซึ้งไหมเมื่อไกลเกิน
..
หากมีใครซักคนทนเหน็บหนาว
กับโลกร้าวและร้างคราห่างเหิน
ขอเป็นฉันรันทดหมดทางเดิน
ไม่อาจเอิ้น อ้างฟ้า..ชะตากรรม
ธรรมดา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
