ถอยหนึ่งก้าวคนละย่างห่างแน่หรือ
สายตาสื่อบอกผ่านการร้องขอ
ทิ้งช่องว่างตะเข็บแตกแยกรอยรอ
คงเพียงพอยามห่างต่างมองดู
ยิ่งใกล้กันยิ่งเจ็บเหน็บคำอ้าง
จะเหินห่างแค่ไหนได้เจ็บอยู่
เหมือนเข้าบ้านมิดชิดปิดประตู
เจ็บปวดรู้ที่ใจใช่ตามอง
ใกล้เกลือกลับกินด่างนำอ้างผ่าน
คนโบราณเปรียบคำใช้นำท่อง
เกลือค่าแพงเกินไปไม่ลิ้มลอง
ด่างเป็นของไร้ค่าหาง่ายดี
ขอแต่เกลือคงไว้ในรสชาติ
อย่าให้ขาดจางชืดจืดไปนี่
หมักใจไว้ให้เค็มเต็มห้องมี
จะทวีความแกร่งแข็งแรงตาม
น้ำตาไหลกี่ครั้งยังนับได้
หยุดมันไว้เถอะนะคิดจะห้าม
อย่าปล่อยให้เทียวไหลในทุกยาม
จะล่วงลามละลายเกลือที่เผื่อใจ.
นพ
21 พ.ย.54
สายตาสื่อบอกผ่านการร้องขอ
ทิ้งช่องว่างตะเข็บแตกแยกรอยรอ
คงเพียงพอยามห่างต่างมองดู
ยิ่งใกล้กันยิ่งเจ็บเหน็บคำอ้าง
จะเหินห่างแค่ไหนได้เจ็บอยู่
เหมือนเข้าบ้านมิดชิดปิดประตู
เจ็บปวดรู้ที่ใจใช่ตามอง
ใกล้เกลือกลับกินด่างนำอ้างผ่าน
คนโบราณเปรียบคำใช้นำท่อง
เกลือค่าแพงเกินไปไม่ลิ้มลอง
ด่างเป็นของไร้ค่าหาง่ายดี
ขอแต่เกลือคงไว้ในรสชาติ
อย่าให้ขาดจางชืดจืดไปนี่
หมักใจไว้ให้เค็มเต็มห้องมี
จะทวีความแกร่งแข็งแรงตาม
น้ำตาไหลกี่ครั้งยังนับได้
หยุดมันไว้เถอะนะคิดจะห้าม
อย่าปล่อยให้เทียวไหลในทุกยาม
จะล่วงลามละลายเกลือที่เผื่อใจ.
นพ
21 พ.ย.54
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
