ตัดอันใดไม่ยากลำบากนัก
แต่ตัดรักหักอาลัยดุจไฟเผา
ด้วยรักฤทธิ์ชิดเร้นดั่งเป็นเงา
อิงแนบเนาเฝ้าเยือนดุจเพื่อนใจ
คิดขึ้นมาคราใดหทัยถอน
ยามเข้านอนรอนร้าวอกผ่าวไหว
โอ้เขนยเคยหนุนอุ่นละไม
ขาดทรามวัยให้เสมือนขาดเพื่อนอิง
จึงจำเจ็บเก็บไว้อาลัยหลง
ถึงยากปลงจำนงในตัดใจหญิง
คิดว่ากรรมตามทวงมาช่วงชิง
ให้จำทิ้งสิ่งรักหักอาวรณ์
ถึงแสนชาติมาตรหมายกายกำเนิด
จักขอเกิดเคียงแอบแนบสมร
หวังกลิ่นกรุ่นอุ่นอายเคียงกายนอน
โลมบรรจถรณ์อ่อนอุ่นยามหนุนอิง...
-บูรพาท่าพระจันทร์-
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
