ช่วงยามเย็น เล่นเดิน เพลินเพลิดทั่ว
แสงสลัว ทิตย์อา ฟ้าสิ้นสวย
ภาพคนผู้ กรูไป ให้งง งวย
ต่างรีบฉวย เร่งรีบ ถีบเท้ามา
เห็นยนต์รถ กฎปรา ฝ่าหนนถะ
จรลาจะ ติดขัด อัดแน่นหนา
ฝุ่นโหมงขะ คละคลุ้ง พุ่งเข้าตา
คนผู้พา เดินกัน ฉันมองยืน
ที่แดงไฟ ใกล้สี่ แยกนี้แน่น
รถต้าแฟน แล่นช้า กว่าคันอื่น
ไซเตอร์มอร์ ก็ขยับ ขับเร่งครืน
เสียงปื๊นปื๊น แตรบีบ รีบคงไป
ในเทพกรุง ยุ่งนัก ไปชักช้า
เสียเวลา ทางเดิน เพลินไฉน
กิจระธุ คัญสำ ต้องจำใจ
ฝ่าขับไฟแดงแล้ว แจวรีบจร
คุณรวจตำ ทำหน้า ที่กล้าแข็ง
ทุ่มเทแรง จับตาม ห้ามข้อก่อน
เขียนสั่งใบ ให้ควับ ไม่รับวอน
ไม่โอนอ่อน ผู้ต่อ ก่อผิดจริง
พวกล้อสาม ยามวิ่ง ซิ่งดังเสียง
ส่งสำเนียง หูหนวก พวกเสือสิง
ท่อเสียไอ ควันพ่น อลอึงอิง
ชอบขับวิ่ง หน้าแซง แข่งน่าดู
บนหนนถะ ในกรุง ยุ่งอย่างนี้
คนเดินที่ เท้าทาง ช่างอดสู
สูดกลิ่นควัน เสียไอ ไปข้างคู
ฉันชินอยู่ วันทุก ขลุกกับมัน
ออกนอกข้าง ทีไร ร้อนไอรถ
ทั่วไปหมด ไม่เปรม เษมกสันต์
ต้องทนอยู่ อย่างนี้ ทุกวี่วัน
คือวิตชี ของฉัน มันต้องเป็น
กลับบ้านถึง บึ่งไป ในเข้าห้อง
เดินอย่างย่อง เปิดตูประ อ๊ะ ไม่เห็น
ของข้าวหาย ไหนไป ใครซ่อนเร้น
โธ่กรรมเวร โดนโมยขะ ซะเราแล้ว
เงินกระเป๋า หมดหาย ตายละหว่า
ของข้าวข้า ค้นถูก จุกใจแป้ว
ที่ต่างหน้า มีรอยปีน พวกตี นแมว
รีบต้องแจว ไปพักโรง โจ้งแจ้งความ
กับเวรร้อย ค่อยเล่า เขาให้ทราบ
แทบกรานกราบ หลายหน ลนล้นหลาม
ขอรวจตำ ย้ำชิด คืนติดตาม
กราบงามงาม วอนอ้อน ท้อนสะใจ
เสร็จความแจ้ง แรงสิ้น ก็ลิ้นห้อย
กลับมาคอย คืบหน้าความ ตามได้ไหม
จะโจรจับ ได้เปล่าหรือ คือหวั่นไป
นี่มันไรอะเรื่อง เปลืองคิดจัง
คราวถึงซวย รวยก็ไม่ ไหงถูกงัด
โอ้กรรมซัด วิบัติ ซบ หลบตะหลัง
พวกชั่วคน ปรีย์อับ รับน่าชัง
ตะโกนดัง คือซวยวัน ฉันของโฟ๊ยยยย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
