ตั้งแต่เดิม เริ่มคลาน อ่านเขียนได้
ร่างเติบใหญ่ อ้อมอุ่น ของคุณป้า
คอยถนอม กล่อมเกลี้ยง เลี้ยงดูมา
หลับลืมตา ก็เห็น เป็นประจำ
อีกท่านหนึ่ง ซึ้งใน หทัยนัก
แต่ฟูมฟัก รักเรา เพียงเช้าค่ำ
รับจ้างวัด ตัดผ้า ฟ้ามืดดำ
ดึกยังทำ ถึงเพลีย เตี่ยยอมทน
หาบกระบุง มุ่งทาง วางตลาด
ขายผักกาด ของใช้ ไม่เคยบ่น
ไม่อิดออด กอดลูก ที่ซุกซน
เราสองคน รักแม่ สุดแดดวง
มีกล้วยใบ ใจแจง บิแบ่งครึ่ง
คนละกึ่ง กินกล้วย ด้วยแสนห่วง
ไม่ทะเลาะ เบาะแว้ง แกล้งทั้งปวง
เรียกอากวง เรื่อยมา น้องอากี
บ้านไม้ไผ่ ได้อยู่ ริมคูคล้ำ
พร้อมข้าวน้ำ ดื่มทาน มานสุขี
เรารักชาติ ศาสน์ กษัตริย์ สวัสดี
น้อมชีพพลี ทดแทน คุณแผ่นดิน
เทพจำนง ส่งพา ให้มาพบ
กำหนดจบ เช่นกัน คือวันสิ้น
แม่เตี่ยน้อง ต้องตาย วายชีวิน
ตรงตรุษจีน ไหว้เจ้า เศร้ายิ่งเอย
ตรุษจีน 2542 แม่เสียชีวิตด้วยหัวใจวาย
ตรุษจีน 2545 เตี่ยเสียชีวิตด้วยความดันสูง
ตรุษจีน 2546 น้องเสียชีวิตด้วยตับมะเร็ง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
