.jpg)
เสียงคนตรีที่เคล้าคราวฝนพรำ
มิอาจซ่อนซุกช้ำทำไม่เก่ง
เพียงintroเท่านั้นที่บรรเลง
ใจคว้างเคว้งขึ้นมาคราได้ยิน
มิอาจซ่อนซุกช้ำทำไม่เก่ง
เพียงintroเท่านั้นที่บรรเลง
ใจคว้างเคว้งขึ้นมาคราได้ยิน
"หลงลืมตัวเด็ดดมเป็นลมพลัน"
เมื่อเธอเปรียบเทียบฉันเป็นพรรณไม้
ซ่อนพิษไว้ให้ดมชมชอบกลิ่น
เผลอลืมนิดชิดเชยเพราะเคยชิน
เพียงเธอดมแดดิ้น!!!เกือบสิ้นลม
---สะเลเต---
ซ่อนพิษไว้ให้ดมชมชอบกลิ่น
เผลอลืมนิดชิดเชยเพราะเคยชิน
เพียงเธอดมแดดิ้น!!!เกือบสิ้นลม
---สะเลเต---
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
