.jpg)
มีหนึ่งตัวหลงมาน่าสงสาร
ค่อยค่อยคลานคุดคู้ทั้งหูหัว
ไม่รู้ทางข้างหน้าตามันมัว
เดินไปทั่วสารพางค์ของร่างกาย
สักครู่เต่ามาหยุดตรงจุดหนึ่ง
มันรำพึงชื่นชมสมใจหมาย
นี่รักแร้ใครหว่าน่าสบาย
และสุดท้ายก็ปักหลักรักแร้คน
--natcha--
ค่อยค่อยคลานคุดคู้ทั้งหูหัว
ไม่รู้ทางข้างหน้าตามันมัว
เดินไปทั่วสารพางค์ของร่างกาย
สักครู่เต่ามาหยุดตรงจุดหนึ่ง
มันรำพึงชื่นชมสมใจหมาย
นี่รักแร้ใครหว่าน่าสบาย
และสุดท้ายก็ปักหลักรักแร้คน
--natcha--
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
