ไม่เคยลืมม่านหมอกทุ่งดอกหญ้า
ผ่านเวลาหนาวเหน็บเก็บความฝัน
กลิ่นไอดินหอมฟุ้งทุ่งตะวัน
ของวัยวันแห่งชลหยาดฝนริน
.....
ความรักยังไหวติงต่อสิ่งพบ
ผ่านริ้วรอยร้าวทบมิจบสิ้น
รุ่งอรุณแผ่รังสีดวงชีวิน
คนเดินทางกลางดินพักถิ่นใด
.....
เพียงดอกรักแห่งกาลเบ่งบานเช้า
ความหงอยเหงาเข้าอ้อนก็อ่อนไหว
บาทวิถีแห่งทางเริ่มห่างไกล
เพียงมีแสงแห่งใจไว้นำทาง
.....
ความอบอุ่นหนุนเกื้อเพื่อคำถาม
ดอกไม้งามตามเมฆหรือเสกสร้าง
อาจจะยังบังปิด มิดฟ้าจาง
ไม่เคยลืมบางอย่าง, ระหว่างเรา..!!
.....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
