ยังคงเงียบเหงาเดียวดาย
ความรู้สึกดี ดี เริ่มแหนงหน่ายและหวั่นไหว
ความเศร้าเข้าเกาะกุมอยู่ในจิตใจ
ถามตัวเองว่าทำไม...จึงห่วงใยเขาเหลือเกิน
ทั้งทั้งที่รู้
สิ่งที่เห็นอยู่...คือความสัมพันธ์ที่ห่างเหิน
แม้เส้นทางไม่มีให้เราร่วมเดิน
ก็ยังอยากหยอกเอินกับภาพเงา....เลือนลาง
ไม่รู้ใจ
ความรู้สึกดี ดี เริ่มแหนงหน่ายและหวั่นไหว
ความเศร้าเข้าเกาะกุมอยู่ในจิตใจ
ถามตัวเองว่าทำไม...จึงห่วงใยเขาเหลือเกิน
ทั้งทั้งที่รู้
สิ่งที่เห็นอยู่...คือความสัมพันธ์ที่ห่างเหิน
แม้เส้นทางไม่มีให้เราร่วมเดิน
ก็ยังอยากหยอกเอินกับภาพเงา....เลือนลาง
ไม่รู้ใจ
อาจเป็นเพียงคู่ขนาน..
หรือเพียงสะพาน..พาดผ่านบึงร้าง
ร่องรอย..ของคนเทียวทาง
จึงได้เหินห่าง..และเลือนรางเต็มที
ยามอ่อนล้าแหนงหน่าย..
เหงา ว้าเหว่ เดียวดาย..เริ่มระบายแต่งสี
แต้มเติม..บนรู้สึกดีดี
จนแทบไม่มี..เค้าของความงดงาม
ในเปรอะเปื้อนของใจ..
ที่ยังใส..คือห่วงใยเกินห้าม
แม้บางใคร..ไม่เห็นค่าก็ตาม
ก็ยังอยากไถ่ถาม..ให้รู้ถึงความเป็นไป....ของคุณ
ปภัสร์
๒๘ มกราคม ๒๕๕๕
หรือเพียงสะพาน..พาดผ่านบึงร้าง
ร่องรอย..ของคนเทียวทาง
จึงได้เหินห่าง..และเลือนรางเต็มที
ยามอ่อนล้าแหนงหน่าย..
เหงา ว้าเหว่ เดียวดาย..เริ่มระบายแต่งสี
แต้มเติม..บนรู้สึกดีดี
จนแทบไม่มี..เค้าของความงดงาม
ในเปรอะเปื้อนของใจ..
ที่ยังใส..คือห่วงใยเกินห้าม
แม้บางใคร..ไม่เห็นค่าก็ตาม
ก็ยังอยากไถ่ถาม..ให้รู้ถึงความเป็นไป....ของคุณ
ปภัสร์
๒๘ มกราคม ๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
