วัน วัน ไม่ต้องทำอะไร
นั่งรอให้ปัญหาเข้ามา..แล้วทยอยแก้กันไป.อย่างทดท้อ
ชีวิตจมอยู่กับการหวัง..และเฝ้ารอ
โชคชะตาถูกตัดพ้อ..เพราะเลวร้าย.เกินบรรยาย
ปวดหัว..ไม่เว้นวัน
เส้นทางจากจุดยืนไปสู่ฝัน..หลายครั้ง.ที่จางจาง.หายหาย
ตอนนี้นั่งภาวนาก็ไม่มีอะไรดีขึ้น.แข็งใจฉีกชะตา.ที่งมงาย
ลุกขึ้นยืนใหม่..แม้ปัญหามากมาย..ก็จะก้าวผ่านให้ได้..ไม่ท้อใจ
ถ้ า ปั ญ ห า มั น เ ห นื่ อ ย นั ก...ก็ พั ก ก่ อ น
...ต้องรู้จักผ่อน...ก่อนจะตึงจนดึงไม่ไหว
พรุ่งนี้ต้องดีกว่า...เพียงรอเวลาผ่านไป
...ต้องมีที่สดใส....ท้ิงมันไปสักวัน
ม า นั่ ง ล ง ต ร ง นี้...แ ล้ ว แ บ่ ง ปั น ไ อ อุ่ น
จะมีไหล่ให้พิงหนุน...ยามหลับตาฝัน
ถ้าอยากมีน้ำตา...ก็ร้องออกมาไม่ว่ากัน
หรือจะใช้แขนเสื้อฉัน...เช็ดมันก็ตามที
เ ห นื่ อ ย ไ ห ม...ก า ร ต่ อ สู้ กั บ ปั ญ ห า
รู้ว่าเธออ่อนล้า...กับโชคชะตาในวันนี้
ไม่เป็นไร...ได้โปรดรับรู้เอาไว้ว่ายังมี
คนที่เคียงข้างทุกนาที...แล้วผ่านปัญหานี้...ไปพร้อมกัน
เอ-มิ-กา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
