เดินเลียบดอย สองข้าง ทางไปสวน
พอถึงจวน คันจมูก ป่าถูกเผา
ลอยเข้าตา เจ็บแปลบ แสบไม่เบา
ดินร้อน.เร่า แห้งหน ฝนไม่มา
หญ้าขึ้นรก ปกคลุม ลุ่มนาไร่
เพื่อนพ่นใช้ เคมี ที่แรงฆ่า
สัตว์อาศัย ในดิน สิ้นชีวา
จับต้นไม้ ใบหญ้า ตกมาตาย
ที่เหลือบ้าง ผุดดำ หนีน้ำปริ่ม
ขาเกาะริม ไม้พลัน มันก็สาย
ถูกจับชุบ แป้งทอด จนวอดวาย
กินบ้างขาย รสโอชา ราคาแพง
ต่อนี้ไป ได้ดูร่าง ทางจอเน็ต
ฟังเสียงเอ็ด ก้องเมือง จากเครื่องแต่ง
เป็นนิทาน อ่านเล่า เขาแสดง
นักร้องแห่ง พงไพร ไร้เทียมทัน
อยู่ในบ้าน ชานป่า ไร่นาเถียง
ไม่มีเสียง ร้องทัก จักจั่น
ไม่มีเสียง จิ้งหรีด กรีดไพรวัน
ดังสนั่น หวั่นไหว ใช่รถงาน
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
