แต่ท่วงทำนอง ของวจี มีแต่ความสุขสันต์
หรือมันคือ นิยาม ของความผูกพัน
ที่เธอกับฉัน นั้นสาน ในลานกลอน
ไม่มีน้ำตาล ในงานกวี
แต่อ่านแล้วดวงฤดี ก็สดใส และไหวอ่อน
หรืออาจจะเป็น เพราะความห่วงหา และอาทร
ที่เคลือบซ่อน อยู่ในถ้อย ที่ร้อยเรียง
ไม่มีน้ำตาล ในงานกวี
แต่ก็รู้ว่ามี อะไร อยู่ในเส้นเสียง
ทุกทุกคำ ทุกลำนำ ทุกสำเนียง
ทำใครใคร ใจเอนเอียง ไปกับเสียงของเธอ
ไม่มีน้ำตาล ในงานกวี
แต่ก็รู้ ว่ามิตรไมตรี มีให้เสมอ
อ่านคราใด ใจก็หวั่น ฝันละเมอ
ทำให้พร่ำเพ้อ เผลอครวญ รัญจวนใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
