คิดถึงกลิ่นดินใหม่เมื่อได้ฝน
ฝนรินหล่นตามกาลสมัยได้ใช้สอย
แต่ล้นหลั่งถั่งท่วมร่วมมิดดอย
น้ำตาปรอยคือปู่-ย่า..ชาวนาไทย
ท้องทุ่งทองแดดอุ่นกรุ่นกลิ่นหญ้า
ยังจำได้ติดตาแนวฟ้าใส
จำพลัดพรากจากเรือนเหมือนร้างไกล
แต่หัวใจยังถวิลกลิ่นดิน..ฟาง
อยากจะซับน้ำตาให้ย่า-ปู่
ฝนซัดซู่รี่ไหลไร้ฝายขวาง
หรือจะไร้..เต็ง..รัง..สัก..ยูง..ยาง
ป่าเบาบาง..คนไทยหนัก..ใครรักเรา
แซม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
