บ้านสองหลัง

บ้านสองหลัง ใกล้เคียง เรียงลดหลั่น
      หลังแรกนั้น ใหญ่โต งามโก้หรู
      เจ้าของนาม กระเดื่อง รวยเฟื่องฟู
      เริ่มเช้าตรู่ วิ่งรอก ออกทำงาน

   พ่อ,แม่,ลูก หมกมุ่น วุ่นวายทั่ว
   เมียกับผัว คล้ายเป็น เส้นขนาน
   ลูกติดเพื่อน เที่ยวเตร่ เกระราน
   สร้างประจาน เสื่อมเสีย ละเหี่ยใจ

      ทิ้งคุณปู่ ผู้เฒ่า นอนเฝ้าบ้าน
    ขาดลูก,หลาน เหลียวแล แม้ป่วยไข้
      จ้างพยาบาล ปรนนิบัติ จัดแจงไป
      มิพบใคร เคยว่าง ต่างหาเงิน

      บ้านหลังสอง ซอมซ่อ พออาศัย
      คนภายใน อัชฌา น่าสรรเสริญ
      รู้หน้าที่ ตำแหน่ง แบ่งดำเนิน
      แลเพลิดเพลิน สมถะ เรียบสบาย

   ทั้งครอบครัว ตกเย็น เห็นพร้อมหน้า
   ถึงเหนื่อยล้า เจอะกัน ก็พลันหาย
   กลับอบอุ่น สนทนา โอ๋ตา,ยาย
   มิคลอนคลาย ผูกพัน กตัญญู

   เมื่อผู้เฒ่า สองบ้าน พานพบปะ
วิสาสะ ไต่ถาม ความเป็นอยู่
ตาบอกอยาก มั่งมี ศรีสุขดู
ใคร่เข้าหมู่ ชนชั้น อันวิไล

   ฝ่ายคุณปู่ หน้าเศร้า เล่าขึงขัง
เงินใช้สั่ง ซื้อหา สินค้าได้
แต่ความสุข แท้จริง ยิ่งห่างไกล
ปัญหาใด คุณปู่ ย่อมรู้ดี

   ถามหน่อยเถิด สาธุชน คนทั้งหลาย
ถ้าจำหมาย เลือกอย่าง สองทางนี่
อยากเหมือนใคร ไหว้วาน ท่านตอบที
ส่วนฉันนี้ ขอเป็น เช่นคุณตา

สุนทรวิทย์