ยินสำเนียง เพียงแผ่ว แว่วไก่ขัน
ทิวาวัน ผันเปลี่ยน เวียนวนหนี
ให้ห่วงหา อาทร ร้อนฤดี
ประหนึ่งมี ไฟสุม กลุ้มทรวงใน
ยามคะนึง ถึงเขา เราเศร้าจิต
คงหมดสิทธิ์ ชิดชื่น ยืนไม่ไหว
จำใจพราก จากลา แสนอาลัย
เหตุไฉน ไยช้ำ น้ำตาริน
ทิวาวับ ดับลง ตรงทิวป่า
หมู่ปักษา ถลาร่อน ย้อนคืนถิ่น
ตะวันยอ แสงสาด หวาดชีวิน
ครวญถวิล ถึงอยู่ สู้ระทม
ลืมตาตื่น ฝืนมอง ท้องฟ้ากว้าง
สุดอ้างว้าง เหว่ว้า พาใจล่ม
ฝากวจี นี้ไป ในสายลม
บอกฉันตรม ขมขื่น สะอื้นทรวง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
