เล่นบทรัก มิได้ อายและเขิน
อายุเกิน ไปนิด คิดแล้วขำ
จึงต้องเล่น บทเหงา เศร้าระกำ
บทเจ็บหนำ ช้ำชอก ยอกดวงมาน
ต้องเล่นบท ยาย,ย่า ป้า,อา,น้า
วัยชรา ยอมรับ กับสังขาร
อักษรา ผ่านตา อีกไม่นาน
คงถึงกาล ผ่านไป ไร้คนชม
ศิลป์อักษร กลอนรัก เขาผลักหนี
ทุกวจี กล้ำกลืน ฝืนใจข่ม
ในฤทัย มีทุกข์ คลุกระทม
จึงปรารมภ์ ขมเหงา เศร้าอาจิณ
อายุเกิน ไปนิด คิดแล้วขำ
จึงต้องเล่น บทเหงา เศร้าระกำ
บทเจ็บหนำ ช้ำชอก ยอกดวงมาน
ต้องเล่นบท ยาย,ย่า ป้า,อา,น้า
วัยชรา ยอมรับ กับสังขาร
อักษรา ผ่านตา อีกไม่นาน
คงถึงกาล ผ่านไป ไร้คนชม
ศิลป์อักษร กลอนรัก เขาผลักหนี
ทุกวจี กล้ำกลืน ฝืนใจข่ม
ในฤทัย มีทุกข์ คลุกระทม
จึงปรารมภ์ ขมเหงา เศร้าอาจิณ
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
