ใช่ขับไล่ไสส่ง...เธอจงรู้
ฉันคิดดู...อยู่นานวานได้ไหม
เพราะฉันรู้อยู่เสมอ...เธอต้องไป
ขืนอยู่ใกล้...กันมากยากลืมกัน
ปล่อยให้ฉันนั้นลิ้ม...ชิมความเหงา
เนิ่นนานเข้า...ลืมได้ใจเชื่อมั่น
ค่อยค่อยลบเลือนหายคลายผูกพัน
ปล่อยมือฉันเถิดหนอ...ขอสักครั้ง
ความดีให้ไม่พอ...ฉันท้อแท้
ฉันเป็นแค่...ทางผ่านสานความหวัง
ไม่คิดรัก..ร่วมทาง...อย่างจริงจัง
ที่เธอรั้ง...แกล้งกันฉันรู้ดี
กลับไปสู่ทางหวัง...ที่ตั้งมั่น
เพราะคนคั่น...เวลาล้าเต็มที่
วิ่งไล่เงามานานผ่านนับปี
ฉันไม่มีประโยชน์....โปรดกลับไป
---สะเลเต---
ฉันคิดดู...อยู่นานวานได้ไหม
เพราะฉันรู้อยู่เสมอ...เธอต้องไป
ขืนอยู่ใกล้...กันมากยากลืมกัน
ปล่อยให้ฉันนั้นลิ้ม...ชิมความเหงา
เนิ่นนานเข้า...ลืมได้ใจเชื่อมั่น
ค่อยค่อยลบเลือนหายคลายผูกพัน
ปล่อยมือฉันเถิดหนอ...ขอสักครั้ง
ความดีให้ไม่พอ...ฉันท้อแท้
ฉันเป็นแค่...ทางผ่านสานความหวัง
ไม่คิดรัก..ร่วมทาง...อย่างจริงจัง
ที่เธอรั้ง...แกล้งกันฉันรู้ดี
กลับไปสู่ทางหวัง...ที่ตั้งมั่น
เพราะคนคั่น...เวลาล้าเต็มที่
วิ่งไล่เงามานานผ่านนับปี
ฉันไม่มีประโยชน์....โปรดกลับไป
---สะเลเต---
เคยอยู่กรง ลงคอน ฉะอ้อนแหวว
เสียงเจื้อยแจ้ว แก้วขาน กังวานใส
ช่างฉอเลาะ เพราะหวาน ซึ้งซ่านใจ
รื่นละไม ให้รัก ยิ่งนักเชียว
มาวันนี้ มีเพียง เตียงว่างเปล่า
ไร้แม้เงา ให้แล ชะแง้เหลียว
หมอนใบน้อย เหลือทิ้ง เพียงสิ่งเดียว
แก้วลืมกรง หลงเที่ยว มิเหลียวคอน.../
บูรพาท่าพระจันทร์
เสียงเจื้อยแจ้ว แก้วขาน กังวานใส
ช่างฉอเลาะ เพราะหวาน ซึ้งซ่านใจ
รื่นละไม ให้รัก ยิ่งนักเชียว
มาวันนี้ มีเพียง เตียงว่างเปล่า
ไร้แม้เงา ให้แล ชะแง้เหลียว
หมอนใบน้อย เหลือทิ้ง เพียงสิ่งเดียว
แก้วลืมกรง หลงเที่ยว มิเหลียวคอน.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
