เฝ้าแต่คอยเพ้อไปจงใจเฝ้า
หายใจเข้าเฝ้าคิดถึงหนึ่งใจหาย
หายใจออกหรือก็ยังหวังมิคลาย
ยังมิวายพร่ำเพ้อละเมอละตาม
   ทั้งที่รู้ว่าใครคือเจ้าของ
ขอได้แต่แอบมองแลทักถาม
ไม่ต้องรู้หรอกว่ารักประจักษ์ความ
นี่ล่ะคือความงดงามของความรัก
   แค่ได้เห็นเธออยู่ไม่ไกลห่าง
เห็นใจบ้างเถิดหนาอย่าหานหัก
ขอแค่มองไม่หมายใจสิ่งใดนัก
โปรดประจักษ์แค่นี้ก็เพียงพอ...