"ละครชีวิต?"
๐
จบละครชีวิตปิดฉากแรก
ใจเจียนแยกสวมบทรันทดยิ่ง
บทแรกเริ่มชื่นใจได้สุขจริง
แต่กลับทิ้งท้ายบทสลดใจ
เริ่มเข้าฉากแรกนั้นพลันเกิดสุข
มิเคยทุกข์สุขสันต์เพราะฝันใฝ่
แฟนพันธุ์แท้ศักดิ์ศรีดีกว่าใคร
รับบทใหญ่อยู่หน้ามหาชน
สู้ทุ่มใจแสดงไปไม่ปริปาก
ตามบทฉากแสดงครบประสพผล
บางครั้งพบอุปสรรคหนักกมล
แต่ก็ทนแสดงไปจนได้ดี
ถึงคราสุขเคล้าคลอหัวร่อลั่น
ตามบทนั้นได้กำหนดให้สดศรี
ยามบททุกข์ปวดร้าวเศร้าโศกี
หลายชีวีเคยสลดบทนี้มา
แล้วตอนจบฉากละครถึงตอนเศร้า
เหมือนไฟเผาจิตใจไร้หรรษา
ฉากแรกจบเศร้าใจในชะตา
ตามอุราผู้ประพันธ์ท่านพระพรหม
ละครชีวิต?ปิดฉากฝากความหลัง
น้ำตาหลั่งอาลัยใจขื่นขม
เหตุใดเล่าปิดฉากนี้ชีวีตรม
คงสาสมนี่น่ะหรือ..คือค่าตัว?"
ระนาดเอก
ปล.เป็นสำนวนเก่าในวันอำลาอาลัย เมื่อครั้งจบชั้น ม.๖ ครับ..
ชีวิตมี ที่ไป ไม่เที่ยงแท้
ยามปนแย่ แต่ปลง มิหลงมั่ว
ถึงบทล้า พาให้ ฤทัยรัว
ใครว่าชั่ว? กลัวข้อง หมองทำไม...
มาเริ่มใหม่ ในปี นี้เถิดหนา
โชคชะตา พาทิศ วิจิตรใส่
ก่อนเคยพบ ประสบการณ์ ผ่านเรือนใจ
ความหมองไหม้ ไคล้คลุม แต่คุ้มควร...
อีกตั้งหลาย ร้อยคน ที่ทนโศก
อยู่ในโลก ระทม ตรอมตรมหวล
ไร้คนซับ น้ำตา เมื่อคราครวญ
ขาดคนชวน ทวนสาน การรอคอย...
ละครจาก ฉากเริ่ม เสริมตอนจบ
เจิมด้วยพบ จบปลาย หมายดีบ่อย
บทรักกัน ครั้นสู้ บู๊สวมรอย
เป็นพระเอก ซะบ่อย น้อยใจไย...
กาลหนึ่งครั้ง ดังรู้ ดูซิแน่
แฟนพันธุ์แท้ เฉี่ยวฉาบ ทาบบทใหญ่
อนาคต จรดล้ำ เกินคำใด
จะหวนกลับ ประดับใจ ไปชั่วกาล...
บทสุดคั่น บั้นปลาย กรายชีวิต
จะภูมิจิต พิศเพริศ ความเลิศผ่าน
จะภูมิใจ ในเรื่อง ประเทืองการณ์
จะเบิกบาน หวานยิ้ม อย่างอิ่มใจ...
รัตนาวดี
อุ๊ย!อัศจรรย์พลันบรรเจิดไม่รู้ตัวครั้งแรกจ้า..๖ บท! 
ลากมาได้ไงไม่ทราบค่ะ
ขอมอบเป็นของขวัญปีใหม่สำหรับอาจารย์ซะเลยน๊ะค๊ะ 
ยามปนแย่ แต่ปลง มิหลงมั่ว
ถึงบทล้า พาให้ ฤทัยรัว
ใครว่าชั่ว? กลัวข้อง หมองทำไม...
มาเริ่มใหม่ ในปี นี้เถิดหนา
โชคชะตา พาทิศ วิจิตรใส่
ก่อนเคยพบ ประสบการณ์ ผ่านเรือนใจ
ความหมองไหม้ ไคล้คลุม แต่คุ้มควร...
อีกตั้งหลาย ร้อยคน ที่ทนโศก
อยู่ในโลก ระทม ตรอมตรมหวล
ไร้คนซับ น้ำตา เมื่อคราครวญ
ขาดคนชวน ทวนสาน การรอคอย...
ละครจาก ฉากเริ่ม เสริมตอนจบ
เจิมด้วยพบ จบปลาย หมายดีบ่อย
บทรักกัน ครั้นสู้ บู๊สวมรอย
เป็นพระเอก ซะบ่อย น้อยใจไย...
กาลหนึ่งครั้ง ดังรู้ ดูซิแน่
แฟนพันธุ์แท้ เฉี่ยวฉาบ ทาบบทใหญ่
อนาคต จรดล้ำ เกินคำใด
จะหวนกลับ ประดับใจ ไปชั่วกาล...
บทสุดคั่น บั้นปลาย กรายชีวิต
จะภูมิจิต พิศเพริศ ความเลิศผ่าน
จะภูมิใจ ในเรื่อง ประเทืองการณ์
จะเบิกบาน หวานยิ้ม อย่างอิ่มใจ...
รัตนาวดี
อุ๊ย!อัศจรรย์พลันบรรเจิดไม่รู้ตัวครั้งแรกจ้า..๖ บท! ลากมาได้ไงไม่ทราบค่ะ
ขอมอบเป็นของขวัญปีใหม่สำหรับอาจารย์ซะเลยน๊ะค๊ะ 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
