อุเบกขา ลาลด
แถมต้องอด รันทดไว้
เงียบเหงา เศร้าทรวงใน
ท้อฤทัย ไหวหวั่นทรวง
แต่ว่า ยังสู้ได้
สู้สุดใจ โปรดอย่าห่วง
ไม่เคย คิดหลอกลวง
ในทุกห้วง หวงยิ่งนัก
ชีวิต มีดมิดหม่น
ไม่เคยสน ทนเสียหนัก
แม้อยู่ อย่างร้างรัก
แต่ก็มัก มีเรื่องมา
จึงขอ จดจำมั่น
ลีมทุกข์พลัน จงหันหน้า
หาสุข ทุกเวลา
เพราะมีค่า กว่าเงินทอง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
