อันชีวิตมีสิทธิเป็นของตน
ทุกผู้คนสามารถคิดฝันใฝ่
แต่คิดมากฝากฝังระวังใจ
เป็นเหมือนไฟเพราะร้อนจิตคิดทุกข์ตรม

โถไอดินกลิ่นฟ้าโปรดฟังพี่
เห็นกับที่ภูมิลำเนาเมืองปฐม
บ้านเดียวกันขออย่าได้นั่งซานซม
เรื่องมิสมดังใจหวังให้ยั้งใจ

เกิดมาแล้วได้เรียนรู้สิ่งต่างต่าง
ใช่อ้างว่างโดดเดี่ยวใช่ที่ใหน
แค่คนหนึ่งเขาไม่เห็นไม่เป็นไร
ยังมีใครมากล้นสนใจกัน

อยู่เพื่อตนเป็นเหตุผลที่ฟังขึ้น
เพื่อคนอื่นก็ทำได้หากสุขสันต์
รักใครได้ต้องเริ่มจากชีวัน
รักให้ล้นแล้วแบ่งปันสู่ใครใคร

••••-