Re: เขาว่ากวีตายแล้ว

อ้างจาก: choy ที่ 07 มีนาคม 2013, 02:35:PM

หอมวรรณศิลป์
(โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน)
(๑)

โคลง
(๑)
ชั้นแต่มนุษย์แก่นซึ้ง         ศิลป์บรรณ
ปวงกวินทร์ลิขิตฉันท์         ห่อนร้าง
พิสุทธิ์กรองกลอนวรรณ         แก้วทิพย์
ชั้นแต่มนุษย์หอมสร้าง         เพริศแพร้วบรรณศิลป์ฯ

ฉันท์
(๒)
หอมศรีเพ็ญศิลป์         ทั่วถิ่นทศทิศ
พิสุทธิ์พิจิตร            หอมซึ้งกำซาบ
ก่องเก็จกานท์กล            หลั่งท้นแก้วกาพย์
โบกฉันท์ทองฉาบ            งามสรรรุ้งศิลป์ฯ*

กาพย์
(๓)
เสมอชั้นนรชาติ         รู้พิลาสวรรณศิลป์
ชุบชื่นอารมณ์วิญญ์         เสพดื่มกินโคลงกาพย์ฉันท์
ร้อยกรองประทีปกานต์         เร่งเจือจานและแบ่งปัน
หอมกานท์ชั้นทิพย์สวรรค์         เวไนยนั้นฤาห่อนมีฯ**

กลอน
(๔)
เสมอแต่ชั้นเผ่าพงศ์นรชาติ
จึงรู้ค่าพิลาสหอมวรรณศิลป์
กระบือโคมัจฉาอีกสกุณิน
ไป่รู้หอมปิ่นแก้วโคลงกาพย์กานท์ฯ

สนอง เสาทอง
สุขสนาม
สุรินทร์
6   มีนาคม 56

(อ้างถึง)

หอมวรรณศิลป์
(โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน)

๑.
โคลง
(โคลง ๔ สุภาพ)
อันโคลงฉันท์ร่ายแก้ว         กาพย์กลอน
ปวงปราชญ์ลิขิตสอน         แก่นซึ้ง
ชนพึงอย่าร้างรอน         น้อมร่ำ ทิพย์วิเศษ
ล้างกิเลสย่ำทึ้ง            ผ่องหล้าฤดีสมัยฯ

๒.
ฉันท์
(วิชชุมมาลาฉันท์ ๘)
หอมศรีทิพย์ศิลป์         รวยรินซ่านซึ้ง
ด่ำดื่มเร้ารึง            ก่องแก้วเก็จกานท์
ชุบฉ่ำดวงจิต            เนานิจวิญญาณ
พงศ์ชนรื่นบาน            อาบหอมเพ็ญบรรณฯ

๓.
กาพย์
(กาพย์ยานี ๑๑)
เสมอชั้นนรชาติ            รู้พิลาศวรรณศิลป์
เสพรื่นอารมณ์วิญญ์         ถ้อยกวินทร์โคลงกาพย์ฉันท์
เปรตภูตและเวไนย         หาซึ้งนัยแก้วกรองบรรณ
ส่ำสัตว์อเนกอนันต์         หรือรู้กานท์ค่าทิพย์หอมฯ

๔.
กลอน
(กลอน ๘)
เชื้อพงศ์เผ่านรชาติชั้นประเสริฐ
รู้หอมค่าล้ำเลิศวรรณศิลป์
สรรพสัตว์เวไนยแม้ยลยิน
หรือรู้หอมปิ่นโคลงฉันท์กาพย์กลอนฯ

จากคอลัมน์ กวีนิพนธ์, สนอง เสาทอง, นิตยสาร What HiFi?, ปีที่ 28 ฉบับที่ 330, 2556, หน้า 218

***หมายเหตุ
ทั้งที่ตีพิมพ์ในนิตยสาร What HiFi? และโพสต์ลงในบ้านกลอนไทย ผู้ประพันธ์คนเดียวกันครับ แต่มีบ้างที่แตกต่างกัน ดังที่นำมาลงเปรียบเทียบให้เห็นนี้ ไม่ใช่การ “ก๊อปปี้” ครับ