...บนทางเดินแดนดินกวินน้อย
เพียงควันบางจางลอยยังยึดถือ
กอบกุมพลางประคองด้วยสองมือ
คิดว่าคือความจริงสิ่งยั่งยืน
...เมื่อไฟมอดกอดฝันควันพวยพุ่ง
สิ่งปนปรุงปลอมแปลงอาจแสร้งฝืน
ไม่เพิ่มเชื้อย่อมดับไม่กลับคืน
หวังเศษไฟในฟืนจะฟื้นรอย
...แต่ยิ่งนานกลับคล้ายจะหายลับ...(ยืมน้องแจ๋ม)
มิอาจปรับดวงจิตที่คิดถอย
สุดท้ายจึงอ่อนล้าน้ำตาปรอย
มีเพียงเศร้าเหงาหงอยในรอยทาง
...จะหวลมาวันใดไม่ขอคาด...(ยืมอีก)
ในช่องว่างมิอาจประกาศสร้าง
หากว่าฝันคืนเยือนแม้เลือนลาง
คงเห็นแสงไฟบ้างกลางกลุ่มควัน...
........................//ทอฝัน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
