... แก้วโปร่งใส คงเหมือนใจ ใครคนนี้
รักที่มี มองเห็นอย่าง กระจ่างแจ้ง
ไม่ซ่อนคม หรือแท่งลิ่ม ไว้ทิ่มแทง
ให้กินแหนง แคลงหัวใจ ไม่เคยทำ ...
... เพราะเป็นแก้ว ถึงจึงเห็น เป็นจุดอ่อน
ทุกฉากตอน ทำฉันให้ ใจถลำ
คำหวานแล้ว คำหวานเล่า ที่เฝ้าทำ
พูดซ้ำๆ จนหัวใจ ไม่ระแวง ...
... ตอนทุบใจ ไปมีใหม่ เศษใจฉัน
จึงโดนหั่น เป็นกระจุก อยู่ทุกแห่ง
อกแก้วนี้ จึงทั้งเปลี่ยว ไร้เรียวแรง
เคยแข็งแกร่ง แต่ตอนนี้ ป่นปี้พัง ...
รักที่มี มองเห็นอย่าง กระจ่างแจ้ง
ไม่ซ่อนคม หรือแท่งลิ่ม ไว้ทิ่มแทง
ให้กินแหนง แคลงหัวใจ ไม่เคยทำ ...
... เพราะเป็นแก้ว ถึงจึงเห็น เป็นจุดอ่อน
ทุกฉากตอน ทำฉันให้ ใจถลำ
คำหวานแล้ว คำหวานเล่า ที่เฝ้าทำ
พูดซ้ำๆ จนหัวใจ ไม่ระแวง ...
... ตอนทุบใจ ไปมีใหม่ เศษใจฉัน
จึงโดนหั่น เป็นกระจุก อยู่ทุกแห่ง
อกแก้วนี้ จึงทั้งเปลี่ยว ไร้เรียวแรง
เคยแข็งแกร่ง แต่ตอนนี้ ป่นปี้พัง ...
ถ้ารักฉัน เหมือนแก้วใส ให้ใครทิ้ง
อย่างหล่นดิ่น เพื่อกระแทก แหลกสลาย
รักของฉัน คงถึง ซึ่งคราวตาย
รักมลาย คงหายไป กับใจเธอ
ทั้งเช็ดล้าง ขัดแก้ว ให้แววใส
เก็บเอาไว้ ในที่รู้ อยู่เสมอ
จนกระทั้ง เธอค้น จนเปิดเจอ
แล้วแกล้งเผลอ มือสั่น ปล่อยมันลง
@ปราชญศรีกวีน้อย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
