ปีที่แล้วพบอะไรมากมาย หลายอย่าง ทั้งแสนสุข และแสนเศร้า
แต่การค้นพบสิ่งเหล่านั้น ก็ได้นำทาง ให้ได้ค้นพบบางสิ่ง
สิ่งนั้นช่างงดงาม และเปี่ยมคุณค่า สิ่งนั้นปรากฎ อย่างไม่คาดฝัน
.. ... .. .... .. ... . ... . ... ..... .. .... . .. . ... .. .... .. ..
การให้อภัย ..
เมื่อเราให้อภัยได้แล้ว อภัยได้อย่างลึกซึ้งแล้ว
เราจะอยู่ใกล้ชิด กับความเป็นธรรมดาของสรรพสิ่งมากขึ้น
อยู่ใกล้ชิดพระเจ้า อยู่ใกล้สภาวะแห่งพุทธะ ใกล้การตื่นรู้มากขึ้น
เราจะค้นพบความงามของชีวิต ความงามของสิ่งเรียบง่าย
ความงามของโลกใบนี้ ความงามของการเคลื่อนตัวของทุกสรรพสิ่ง
เมื่อนั้น ความซาบซึ้งขอบคุณจะเกิดขึ้นมาในใจเราอย่างเป็นธรรมชาติ
ความซาบซึ้งขอบคุณในทุกสรรพสิ่ง ขอบคุณในปัญหาที่เกิด
ขอบคุณทุกเรื่องที่ผ่านเข้ามา ขอบคุณตัวเรา ขอบคุณอย่างสงบลึกซึ้ง
และเมื่อนั้นความสุข ความสงบ ความเบิกบานในปัจจุบันขณะก็จะเกิดขึ้น
ความรู้ความเข้าใจในหลายๆเรื่องก็จะพลันปรากฎขึ้นในใจอย่างอัศจรรย์
ในช่วงแรกของการซาบซึ้ง และการตื่นรู้ต่อชีวิตที่แท้
ทุกสิ่งอย่างน่าตื่นตาไปหมด
แล้วสักพัก ทั้งหมดจะกลับมาดูธรรมดาไปหมด ' อ๋อ มันเป็นแบบนี้นี่เอง '
สิ่งนี้จะเกิดขึ้นกับเราเสมอๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

แต่เราก็อาจจะยังต้องเผชิญปัญหาในหลายๆเรื่องที่ยังคงมีมาต่อ
ด้วยว่า แรงปรารถณาลึกๆในเมื่อครั้งอดีตของเรา ยังไม่ได้รับการคลี่คลาย
และด้วยเงื่อนไขหลายอย่าง ที่เราจะรู้ได้ด้วยตัวเราเอง
อาจไม่ใช่เผชิญปัญหาแล้วรู้เลย
แต่รอไปสักพัก เราจะบางอ้อ เราจะค้นพบเงื่อนไขในใจเราเอง
แต่สักพักที่ว่านี้ ของแต่ละคนก็ยาวนานไม่เท่ากัน แต่จงรออย่างอดทน

ความรัก ..
และเมื่อนั้น เราจะพบอีกสิ่งหนึ่ง ที่จะมอบพลัง มอบความสงบ
และการกลับคืนสู่อ้อมพระหัตถ์แห่งพระผู้เป็นเจ้า
การกลับคืนสู่ธรรมชาติ การสัมผัสถึง ห้วงแห่งการตื่นรู้
และสิ่งนั้นจะช่วยจัดการความขัดแย้งในใจเราได้มาก.. สิ่งนั้นคือ 'ความรัก'
ความรักที่ว่านั้นคือความปรารถนาดี ปรารถนาให้ทุกสรรพสิ่งรอบตัวเรามีความสุข
ไม่ต้องอธิบายอะไรมากมาย ตรรกะไม่อาจนำเสนอความจริงได้ทุกแง่มุม
และสิ่งนี้ ก็คล้ายกับความซาบซึ้งในบทกวี หรือดนตรี เป็นสิ่งที่อธิบายได้ยาก
เป็นสิ่งที่จะเข้าใจได้ ด้วยจิตใจ ด้วยอารมณ์ความรู้สึก
วิธีที่ง่ายมาก ที่จะเข้าใจ และเข้าถึง สภาวะที่ว่านั้นก็คือ
เมื่อก่อนนอน ตื่นนอน หรือเวลาไหนก็ได้ ให้ค่อยๆสงบจิตใจของเรา
ปล่อยตัวตามสบาย ผ่อนคลายตัวเองลงไป ทั้งร่างกายและจิตใจ
แล้วค่อยๆ ส่งพลังความรัก พลังความปรารถนาดีของเราออกไปสู่สิ่งรอบตัว
ส่งออกไปให้ทุกคน อาจเริ่มที่ พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ
มิตร หรือศรัตรู รวมถึงทุกสรรพสิ่งนั่นด้วย
ค่อยๆทำไปเรื่อยๆ ในสักวันหนึ่ง เราจะพบสภาวะแห่งความรักเกิดขึ้นในจิตใจเรา
เป็นความรู้สึกสงบ เบิกบาน ผ่อนคลาย ปีติสุข และความตระหนักรู้
ว่าเราคือส่วนหนึ่งของทุกสรรพสิ่ง ส่วนหนึ่งของพระผู้เป็นเจ้า
และความกลับคืนเป็นส่วนหนึ่งแห่งธรรมชาติจะบังเกิดกับเรา
เราจะตระหนักถึงความรักที่แท้ ความงามของความรัก
และความสมดุลของธรรมชาติ
เมื่อเราตระหนักรู้ เข้าใจ และเข้าถึงการให้อภัยที่แท้ ความรักที่แท้
ความเศร้า ความสับสน ความเจ็บปวดทั้งกายและใจทั้งหมด
ต่างจะค่อยเลือนหาย เปลี่ยนกลายเป็นพลัง เป็นความสุข เป็นดอกไม้
และรางวัล แห่งความพยายามอย่างไม่ย่อท้อ
เพื่อการเข้าใจ และคลี่คลายความเศร้า และความทุกข์ แห่งเรา