เห็นนางนวลชวนชมโต้ลมคลื่น
ระเริงรื่นโฉบเหยื่อเมื่อแดดร่ม
คิดถึงรักครั้งเก่าเราเกลียวกลม
เฝ้าเชยชมนางนวลที่ปรวนแปร
เดินเข้าสู่สโมสรคอยต้อนรับ
เริ่มกระชับสัมพันธ์ต่อกันแน่
ทั้งอาหารหวานคาวเฝ้าดูแล
เจ้าเทคแคร์แขกเยือนดั่งเพื่อนใจ
หวนคิดถึงความหลังครั้งก่อนเก่า
ครั้งสองเราควงคู่อยู่เคียงใกล้
ดั่งนางนวลโฉบเหยื่อไม่เผื่อใคร
รักทรามวัยคนเดียวเฝ้าเกี่ยวดอง
แต่เวรกรรมจำพรากให้จากเจ้า
สุดแสนเศร้าอาลัยพาใจพร่อง
จำใจพรากจากนุชไปขุดทอง
รักลอยล่องตามลมดั่งพรหมชัง
นางนวลเอ๋ยเคยเห็นทุกเย็นค่ำ
สะพานน้ำเนืองนองทั้งสองฝั่ง
มาบัดนี้สูญสิ้นรักภินท์พัง
ฤาเจ้าดังนางนวลที่รวนเร
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
