ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต google.com
ปลายฝนต้นร้อน
เมื่อปลายฝนหล่นลาสู่หน้าหนาว
กลับร้อนผ่าวเป็นแล้งโลมแสงสูรย์
กระทั่งทุ่งข้าวกล้าเฉาอาดูร
ความไพบูลย์หายวับไปฉับพลัน
อุตส่าห์รออากาศเย็นยาตรเยื้อง
มาโอบเบื้องนาครเคลิ้มนอนฝัน
หวังผิงแดดอุ่นแสงแห่งตะวัน
คลายหนาวสั่นอันพร่างน้ำค้างริน
กลับมาเป็นอบอ้าวทั้งเช้าค่ำ
เหงื่อชุ่มฉ่ำหลั่งหยดลงรดหิน
เพียงสืบเท้าก้าวเพลินยามเดินดิน
ก็ร้อนสิ้นดุจย่างสรรพางค์กาย
ฤๅอากาศกำสรวลแปรป่วนปั่น
ด้วยไหวหวั่นภูผาและป่าหาย
เทพอัคคีบีฑาเทพพระพาย
จึงส่งท้ายปลายฝนด้วยลนไฟ!ฯ
อริญชย์
๒๓/๑๐/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
