น้ำค้างหยดเดียว
น้ำค้างใสหยดเดียวบนเรียวหญ้า
ณ เบื้องหน้ากลอกกลิ้งประกายฉาย
ดังรวมรุ้งเพชราแววตาทราย
สะท้านพรายน้ำพร่างกระจ่างดวง
สุรีย์มาศแผดแสงเริ่มแรงกล้า
ฉันผวาหัตถ์ป้องเปรียบของหวง
แรงฤทธิ์ร้อนจะแผดเผาเจ้าตรมทรวง
ฉันเต็มดวงโศกประดังเกรงหวังวาย
แม้หัตถ์ไหม้ให้แสงแรงกว่านี้
หรือลมปรี่ฉันไม่ร้างไปห่างหาย
แต่ตะวันแผดแสงอันแรงพราย
เหมือนมุ่งหมายบั่นเจ้าให้เศร้าลง
ฉันสุดหวงห่วงประกายสายน้ำนิ่ง
เห็นแล้วยิ่งบีบหทัยให้เป็นผง
น้ำค้างอ้อนซ้อนเศร้าเฝ้าพะวง
ดูเหมือนคงพูดด้วยว่า "ช่วยที"
อันน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟไม่สิ้นสุด
ไร้อาวุธต้านอำนาจมิอาจหนี
สุดจะกันเจ้าจากแสงแรงรวี
โอ้สุดลี้ความแกร่งแห่งกฎกรรม
อัจฉรา ตันสงวน ๒๕๐๗
น้ำค้างใสหยดเดียวบนเรียวหญ้า
ณ เบื้องหน้ากลอกกลิ้งประกายฉาย
ดังรวมรุ้งเพชราแววตาทราย
สะท้านพรายน้ำพร่างกระจ่างดวง
สุรีย์มาศแผดแสงเริ่มแรงกล้า
ฉันผวาหัตถ์ป้องเปรียบของหวง
แรงฤทธิ์ร้อนจะแผดเผาเจ้าตรมทรวง
ฉันเต็มดวงโศกประดังเกรงหวังวาย
แม้หัตถ์ไหม้ให้แสงแรงกว่านี้
หรือลมปรี่ฉันไม่ร้างไปห่างหาย
แต่ตะวันแผดแสงอันแรงพราย
เหมือนมุ่งหมายบั่นเจ้าให้เศร้าลง
ฉันสุดหวงห่วงประกายสายน้ำนิ่ง
เห็นแล้วยิ่งบีบหทัยให้เป็นผง
น้ำค้างอ้อนซ้อนเศร้าเฝ้าพะวง
ดูเหมือนคงพูดด้วยว่า "ช่วยที"
อันน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟไม่สิ้นสุด
ไร้อาวุธต้านอำนาจมิอาจหนี
สุดจะกันเจ้าจากแสงแรงรวี
โอ้สุดลี้ความแกร่งแห่งกฎกรรม
อัจฉรา ตันสงวน ๒๕๐๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
