"ทาสใจ?"
๐
เมื่อเธอโยนเศษใจให้ต่อหน้า
เหมือนโยนใส่กะลามาแค่เสี้ยว
หวังหล่อเลี้ยงทาสรักภักดิ์หนึ่งเดียว
ก่อนจะเทียวแจกจ่ายชายทั้งเมือง
ที่ผ่านมาฉันโง่มิโอหัง
จึงเฝ้าตั้งหน้ารอง้อทุกเรื่อง
ยอมสงบอารมณ์ปมขุ่นเคือง
เหมือนดั่งตัวเคี้ยวเอื้องเชื่องทุกวัน
จนเป็นความเคยชินลิ้นลมรัก
ก่อตัวเป็นอุปสรรครักขวางกั้น
สังคมเธอเปิดกว้างอย่างเมามัน
ทิ้งห่างวันครองเรือนเบือนไม่มอง
บทแม่ศรีถูกกลบแบบลบทิ้ง
สู่บทดริ้งแก้วเหล้าเรื่องเมาคล่อง
คำหวานหวานอย่าหวังหยุดรังรอง
ทุกสนองสำนวนล้วนหูชา
เหมือนถูกถมตะกอนอันฟอนเฟะ
ถูกความเละลบเลือนเสน่หา
เกลียวสายใยที่ฟั่นรอวันซา
นับเวลาถอยหลังทั้งสองเรา
เมื่อเธอโยนเศษใจให้แต่แรก
คงไม่แปลกที่รักจักน้ำเน่า
เป็นเพราะหลงทรามวัยจนใจเบา
ปล่อยให้เธอสวมเขา..เศร้านะใจ..
ระนาดเอก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
