แม้นปลูกไม้ให้ทั่วฟ้าเป็นล้านต้น
ไม่สู้คนทำลาย ล้วนหายสิ้น
หนึ่งคนมีขวานในมือ ทั่วแผ่นดิน
ล้วนจ้องกิน อันต้นไม้ให้ตายลง

หากแม้นปลูกวันละต้นไหนจะสู้
ปลูกความรู้ ปัญญารักษามั่น
ทั้งสำนึก คุณความดีให้ทั่วกัน
จึงจะยันหนึ่งต้นนั้นให้คงนาน

แม้นเคยขุดลงต้นเมื่อยังเล็ก
ที่เคยเด็กเมื่อโตใหญ่มิได้หวัง
ให้หนึ่งต้นที่เคยปลูกเป็นกำบัง
ยื้อจะรั้งขุดรากฐานมาใช้งาน

จึงเป็นเพียงต้นไม้รับใช้ท่าน
ยืนต้นกรานมินานก็ห่างหาย
เหลือเพียงภาพเมื่อวานที่วางวาย
จักต้องตายมิได้สู่ผืนแผ่นดิน

จากต้นไม้มาเป็นบ้าน มาเป็นอื่น
ไม่ได้คืนสู่ผืนป่าพนาสันต์
แม้ต้นตายไม่ได้กลายธุลีพลัน
จึงฟาดฟันให้คนล้มจมลงดิน