ความรู้สึกของการจากลา
…..
กระซิบถาม หัวใจจนรู้สึก
จากทุกห้วงสำนึก ความหวั่นไหว
พยายามตามหา ความเข้าใจ
ที่ห่างไกลจากเธอ เสมอมา
…..
สัมผัสกลิ่นคุ้นเคยกับความเศร้า
เหลือบมองดูความเหงา เข้ามาหา
เริ่มรู้สึกเหน็บหนาวเมื่อคราวลา
เดินไปอย่างช้าช้าอย่างระมัดระวัง
…..
ลืมตาตื่นขึ้นพบแล้วจบ-จาก
สูญสิ้นความลำบาก อีกฟากฝั่ง
ยกธงแพ้แน่นิ่งอย่างจริงจัง
เป็นบันทึกความหลัง นิรันดร
…..
มีเพียงเงาเท่านั้นเดินนำทาง
ปกคลุมร่างต่างเพื่อนไม่เหมือนก่อน
สายลมแห่งความเหงาเข้าอาทร
แตะผิวหน้าผ่าวร้อน ไม่ย้อนคืน
…..
ยังเก็บงำคำตอบไร้ขอบเขต
จากต้นสายปลายเหตุ อันขมขื่น
กับความสุข, ทุกข์, หวัง ไม่ยั่งยืน
ที่เศร้าโศกสะอื้น ฝืนรอคอย
…..
ความรู้สึกของการจากลา
ชีวิตเริ่มเชื่องช้า อ่อนล้าบ่อย
เป็นเหมือนฝุ่นละอองการล่องลอย
เจ็บปวดอยู่ไม่น้อย จากรอยเดิม!
…..
ภาพจาก suriyothai.ac.th
เมื่อปีกหมอกตอกย้ำถึงความหนาว
อยากถามดาวรู้ไหมใครหดหู่
ในเรื่องเล่ามากมายเป็นสายพรู
จนเช้าตรู่ถมดาวแอบเงาลับ
เมื่อโค้งรุ้งมุ่งตามหาความฝัน
และไหวหวั่นร้างไปไม่หวนกลับ
คืออ้อมกอดแสนหวานผ่านประทับ
ทบเกลียวกับห้วงใจไม่เคยจาง
ถึง...นักเดินทางผู้เหน็บหนาว
คงถึงคราวพบกันหลังการห่าง
ปลอบประโลมลมไหวอันไกลร้าง
ขอบฟ้ากว้างจะห่มขวัญวันพบเจอ
ฝากประกายสายตามาอ้อนออด
เด็ดดวงดาวประดับยอดเมื่อใจเผลอ
และเคยคุ้นอุ่นใจในละเมอ
พาฝันเพ้อถึงเงา...เขาคนนั้น
แซม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
