ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต google.com
แมลงปอล้อลม
ยังกางปีกปิ่นรุ้งผดุงถิ่น
เพื่อโบยบินเหนือน้ำไปตามฝัน
ในสนธยาอ่อนแสงแห่งตะวัน
ด้วยเชิงชั้นแมลงปอหยอกล้อลม
สูดไอดินกลิ่นหญ้าผกากรุ่น
ที่ละมุนพร่างพราวความหนาวห่ม
เกาะกิ่งก้านสดชื่นพอรื่นรมย์
เพื่อเชยชมธรรมชาติวิลาสงาม
จะมีใครเห็นค่ายามราปีก
เพียงหลบหลีกรู้สึกบาดลึกหวาม
เมื่อดวงสูรย์ลับลาขอบฟ้าคราม
ก็ถึงยามนิ่งรอวันต่อไป!ฯ
อริญชย์
๑๓/๑๐/๒๕๕๕
ปล.ได้เท่านี้แหละทุกท่าน แนวปรัชญา ไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่ ยอมรับว่ายากจริง ๆ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
