@ ใจเอ๋ยโอ้ใจเรา..........
ยังเคว้งคว้างว่างเปล่าอยู่กลางหน
ใจดวงเดียวเที่ยวท่องล่องว่ายวน
มาหลงฟ้าหลงฝนจนชาชิน

@ ระเรื่อยเร่เห่ห่มแค่ลมหนาว
ซึมซับความปวดร้าวไม่รู้สิ้น
น้ำตาน้อยย้อยแก้มแต้มสู่ดิน
คอยเกาะกินกัดกร่อนอยู่ค่อนวัน

@ ไร้ที่พึ่งพักพิงผิงไอรัก
เหมือนเรือน้อยเสียหลักถูกผลักหัน
อยู่กลางคลื่นคืนร้ายใต้เงาจันทร์
รอแค่วันอับปางเสียกลางชล

@ อยากยินยอมซ่อมแซมแต้มรอยยิ้ม
ให้เต็มอิ่มอีกคราท้าลมฝน
ยังกลัวใจตัวเองเกรงกมล
จะทุกข์ทนเหมือนเก่าเคยเศร้ามา

@ จึงเร่ร่อนพเนจรคนร่อนเร่
สิ้นบุพเพความรักที่ไร้ค่า
จะทำใจยอมรับโชคชะตา
ใจเหนื่อยล้ากล้ายอมรับกับความจริง