Re: รวมบทประพันธ์ของ สนอง เสาทอง

นิทานอีสปคำกรอง
๕.
แมงมุมกับนกกระจอก

๑.
แมงมุมตัวกระจ้อย           ใยบาง
ตาข่ายชักดักกาง              เหยื่อน้อย
คิดเหิมล่าสกุณบ้าง              สัตว์ใหญ่
ขาดเยิ่นใยวิ่นห้อย             บ่สู้แรงวิหคฯ

๒.
กาลครั้งหนึ่ง แมงมุม ตัวกระจ้อย          ชักใยบาง ดักคอย แมลงหนอน
เห็นกระจอก นกน้อย กิ่งคบคอน            เทียวจิกกิน ไหน่หนอน อาหารตน
จึงวางแผน ดักนก กระจอกนั้น           ด้วยโมหัน มโนจิต อกุศล
คิดชักใย ตาข่าย ขึงแยบยล                  หวังเล่ห์กล กำจัด วิหคศัตรู
จึงชักใย เหนียวหนา แผ่กว้างใหญ่       แต่หัวค่ำ ดึกไคล ล่วงเช้าตรู่
ครั้นเสร็จสิ้น เงียบนิ่ง เฝ้าซุ่มดู           นึกกระหยิ่ม ปองอยู่ เนื้อสกุณา
ครั้นใกล้สาง กระจอก ก็ออกบิน            ถึงย่านถิ่น แมงมุม ชักใยหนา
ชนตาข่าย เต็มแรง ทะลุมา               ไม่นำพา ใยจ้อย อันเปราะเบา
เจ้าแมงมุม รำพึง โอ้อกหนอ            ใจเหี่ยวห่อ ฝืนยิ้ม อยู่เศร้าเศร้า
นึกทบทวน ตรองตน ในเรื่องราว           อันตัวเรา คิดการ ใหญ่เกินตน
จึงแมงมุม ค่ำเช้า เฝ้าใยชัก               แต่พอดัก หนอนไหน่ ไม่สับสน
ทำแต่พอ แรงตัว ไม่ลำบน                เลิกดิ้นรน สิ่งหมาย ไกลเอื้อมเอยฯ

๓.
คตินิทาน เรื่องนี้ ท่านสอนว่า
ชนพึงอย่า ปรารถนา ในสรรพสิ่ง
ไกลเกินตัว เกินตน ทำได้จริง
อย่าประวิง เลือกสิ่ง ทำได้เอยฯ

๔.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“อย่าทำอะไร เกินตัว และเลือกทำในงานที่เราถนัดจะเป็นผลดีที่สุด”

สนอง เสาทอง
อินทามระ 10
5 เมษายน 2556