ชื่อบทกลอน...ทรงจำ..คร่ำครวญ
ผู้แต่ง...ปภัสร์
รุ่มรักร้าย รอนราน ตามผลาญพล่า
ละล่องลา เลือนลาง ยากห่างหาย
ลังลองแลก แหลกลาญ พล่านเดียวดาย
ล่อนละลาย ไล้เลียบ เสียบห้วงจินต์
แดเดียวดาย ดวงเดิม เริ่มกลัดหนอง
จิตจำจอง จ่อมจ้วง ลวงถวิล
แอบโอดโอย เอ่ยเอื้อน เตือนตัวดิน
กกกอดกลิ่น กลืนกล้ำ เพราะต่ำวงศ์
ทานทนทุกข์ ท้าทาย หมายดอกฟ้า
เกียรติกายกา เกินก่าน ว่านเครือหงส์
ซวดเซซัง ซมซาน มานทรุดทรง
ตรอมตรมตรง ตรวนตรึง จึงคร่ำคราง
แค่ครุ่นคิด เคียงครอง ก็หมองแล้ว
วามวับแวว วายวาว คราวเมินหมาง
แย่ย่อยยับ ย้ำเยือน เชือดเฉือนวาง
เดนดำด่าง ด่าวดิ้น เจียนสิ้นใจ
ไห้โหยหา แห่งหน ใดพ้นโศก
ขมขื่นโขก เข่นขั้ว ระรัวไหว
เชยชอกช้ำ ชิดชม ระบมใน
ลำเลียงไหล เลาะเลียด เสียดฤดี
น้ำเนตรนอง นิ่มนุช พี่สุดกลั้น
งกเงิ่นงัน หง่อมงม ฉมฉวี
เจ็บเจ้าแจก แจงจ่าย หน่ายทวี
ปนเปปรี่ ปวดป่วน ครวญคำคลาย
ปภัสร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
