ใต้รมไทร ใบหนา อุราร้าว
สัญญาบ่าว ให้ไว้ ในแดนสรวง
ว่ารักล้น ทนได้ แม้ใจกลวง
โดนเธอลวง หมดแล้ว ไร้แววจินต์
ใต้ร่มไทร ใบร่วง ช่วงหน้าหนาว
คงถึงคราว รักล่ม สมถวิล
ยืนเดียวดาย บ่ายหน้า น้ำตาริน
รักโบยบิน ถิ่นไทร ไปไม่คืน
โอ้ไทรเอ๋ย ไทรย้อย ห้อยระย้า
เขาร้างลา ห่างหาย คล้ายสุดฝืน
ซุ้มรักเรา เก่าก่อน ตอนหยัดยืน
ต้องสะอื้น ค่ำเช้า เศร้าจาบัลย์
คงไม่มี อีกแล้ว แก้วตาน้อง
ลูกไทรหมอง หล่นร่วง ท้นทรวงฉัน
อาลัยรัก หักลง หลงรำพัน
อาลัยกัน แต่นี้ ไม่มีใคร
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
