ส่งจำเรียงเคียงคำจำนรรจ์มอบ
หวังสิ่งชอบปลอบคลายช้ำดั่งพร่ำขอ
มอบน้ำใจให้เจ้าพะเน้าพะนอ
แนบเคลียคลอลอออ้อนเลิกงอนเง้า
ให้น้อยใจได้แต่รอลอออ่อน
ไร้อักษรย้อนกลับให้อับเฉา
ต้องสลดหมดอาลัยหัวใจเรา
สิ้นแม้เงาเฝ้าอยู่ผู้ใดลืม ?...
" บูรพ์ "
...คนึงห่วง จินต์อยู่ รู้บ้างไหม
แล้วเป็นใคร ที่หาย มิกรายปลื้ม
ใครกันนะ ร้ายนัก คล้ายรักยืม
ทอดทิ้งความ ด่ำดื่ม เหมือนลืมเลย...
...เกือบจะร่วม เคลียคลอ พี่ก็หาย
ราวว่าหมาย มิดม เพียงชมเฉย
คงจะลืม คิดถึง ซึ้งคนเคย
ได้เอื้อนเอ่ย ButjY นามนี้นาน....
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
