.jpg)
ขอบพระคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เนตค่ะ
ชื่อบทกลอน : สายฝน บทพิสูจน์ของความเหงา
ผู้แต่ง : สุวรรณ
คืนนี้ไม่มีดาว
ยินเพียงเสียงฝนหล่นกราว กระทบใจให้อ่อนไหว
นึกร้อยเรียงความฝันท่ามความวกวนของใจ
คิดเพียงว่าเมื่อไร สิ่งที่ตั้งใจจะสำเร็จสักที
จึงพยายามปล่อย ความเหงา เศร้า สับสน
ให้จางไปกับสายฝนของค่ำคืนนี้
ลบรอยน้ำตาที่ทับท้นทวี
ออกจากใจ แล้วคิดว่านี่คือช่วงเวลาดีดีพิสูจน์เรา
ยอมถูกสายฝนสาดซัดให้หนาวเหน็บบ้าง
เพื่อใจได้สร้างวัคซีนของความเหงา
เริ่มต้นด้วยการเปียกปอนใต้ก้อนเมฆสีเทา
ภายในอ้อมกอดเบาเบาของสายฝนที่หลั่งมา
จนรู้รสชาติของชีวิต
มักมากอุปสรรคมาลิขิต ใจฉุกคิดว่า-
บทพิสูจน์ย่อมหลากล้นด้วยหยดน้ำตา
แต่ก็ย่อมมากด้วยคุณค่าเสมอเมื่อมาถึงฝั่งฝันงาม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
