ตกตะลึง พึงเพลิด กระเจิด-กระเจิง
ใครน่ะผม ยุ่งเหยิง กระเซิงฝอย
กระโจนมา หน้าดำ น้ำลายย้อย
ว่ามิถอย หนอยจ้อง มองอะไร
ยืนกางกั้น กันท่า คว้าเรากอด
หอมอีกฟอด ยอดรัก ทักปราศรัย
สติหวั่น สั่นงก ตกฤทัย
โดดหายไป ป่าข่อย ปล่อยฉันงง
ตั้งแต่ผ่าน วันนั้น ยันวันนี้
ดวงฤดี มีหวัง ยังลุ่มหลง
พยายาม เดินบ่อย ยังข่อยดง
เธอนั้นคง มิซึ้ง..เห้อ! คิดถึงจัง
ใครน่ะผม ยุ่งเหยิง กระเซิงฝอย
กระโจนมา หน้าดำ น้ำลายย้อย
ว่ามิถอย หนอยจ้อง มองอะไร
ยืนกางกั้น กันท่า คว้าเรากอด
หอมอีกฟอด ยอดรัก ทักปราศรัย
สติหวั่น สั่นงก ตกฤทัย
โดดหายไป ป่าข่อย ปล่อยฉันงง
ตั้งแต่ผ่าน วันนั้น ยันวันนี้
ดวงฤดี มีหวัง ยังลุ่มหลง
พยายาม เดินบ่อย ยังข่อยดง
เธอนั้นคง มิซึ้ง..เห้อ! คิดถึงจัง
ดิน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
