ขาวหรือดำ รู้ได้ ในความคิด
แม้มืดมิด แสงขาว พราวสุขใส
ที่ขุ่นมัว คือจิต คิดกันไป
นิ่งแล้วใช้ สมอง ตรึกตรองดู
เป็นเรื่องจริง บางครั้ง ที่พลั้งเผลอ
ให้ละเมอ ไปทั่ว มัวอดสู
ชำระล้าง ข้างใน ให้เพริศพรู
ต่างรับรู้ ดำขาว วับวาว ดี
จุดกระจ่าง ทางใจ ใสผ่องแผ้ว
มองเห็นแล้ว จุดขาว เราสุขี
ต้องฝึกฝน หนทาง บางครั้งมี
มลภาวะ เช่นนี้ เข้าคลอบงำ
พันทอง
หรือสำนึกเปราะบางกลางความคิด
หรือชีวิตผิดพลั้งครั้งถลำ-
สู่มืดมิดผิดถูกทุกครอบงำ
จนตกต่ำช้ำชอกเกินบอกใคร
อาจมีบ้างบางทีที่สับสน
เพราะใจตนหม่นหมองเกินส่องไหว
มุ่นหมกตกต่ำครอบงำใจ
มองสิ่งใดก็คล้ายกลายเป็นเทา
ดำ-ขาวบางคราวแค่ความคิด
อย่ายึดติดกับโลกที่โศกเศร้า
อย่าเพียงแลแง่ร้ายคลายบรรเทา
โลกสีเทาเปลี่ยนสีที่ใจตน
ก้าวแรกฯ...
หรือชีวิตผิดพลั้งครั้งถลำ-
สู่มืดมิดผิดถูกทุกครอบงำ
จนตกต่ำช้ำชอกเกินบอกใคร
อาจมีบ้างบางทีที่สับสน
เพราะใจตนหม่นหมองเกินส่องไหว
มุ่นหมกตกต่ำครอบงำใจ
มองสิ่งใดก็คล้ายกลายเป็นเทา
ดำ-ขาวบางคราวแค่ความคิด
อย่ายึดติดกับโลกที่โศกเศร้า
อย่าเพียงแลแง่ร้ายคลายบรรเทา
โลกสีเทาเปลี่ยนสีที่ใจตน
ก้าวแรกฯ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
