.jpg)
ยามแต่งกลอนอ้อนรักมักต้องหัด
เราต้องดัดอารมณ์ผสมส่ง
สมมุติรักอย่างยิ่งอ้างอิงลง
กลอนก็คงรักหวานปานใจปอง
ก็รำพันฝันไปให้เสมือน
ว่ารักเยือนหัวใจไม่มีหมอง
แม้จิตเศร้าเอาทิ้งนิ่งจิตตรอง
ว่าเราต้องฝันไว้ใจยินดี
แต่งกลอนหวานผ่านใจที่ได้เหงา
มักแฝงเศร้าปนอยู่ดูวิถี
ควรทำใจให้รื่นชื่นชีวี
กลั่นวจีออกไปให้เหมือนจริง
สมมุติรักสักคนบนโลกกว้าง
เราจักวางคำไว้ได้ทุกสิ่ง
แม้มีเศร้าอย่างไรไม่อ้างอิง
ทำใจนิ่งนึกรักจักแต่งงาม
สล่าผิน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
