Re: O หนาวแรก .. O
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
04 พฤษภาคม 2024, 10:29:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: O หนาวแรก .. O  (อ่าน 4677 ครั้ง)
สดายุ
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 15
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 185



« เมื่อ: 20 กันยายน 2018, 10:47:AM »



O รื่นลมร่ำ .. O






O พร้อมเมฆหม่นครอบขัง .. อยู่ยังหน้า
คือครั่นครื้นมหิทธาแห่งฟ้าฝน
เส้นไฟเลื้อยวกต่ำ .. ก่อนคำรน-
กึกก้องทั้งภูวดล .. ให้ยล-ยิน
O พร้อมหยาดฝน-ลมร่ายรำบายโบก
ทอนทุกข์โศกข่มร้อน .. ให้ผ่อนสิ้น
เพื่อเม็ดฝนหมาดใหม่ .. กรุ่นไอดิน-
ได้อวลกลิ่น .. ตอกย้ำความธรรมดา
O ไฟบนสรวง .. วนวิ่ง .. งามยิ่งแล้ว
เนตรผ่องแผ้วเหลือบชม้าย .. ลอบชายหา-
ช่างวนวิ่งความหมาย .. สู่สายตา
หรือเพื่อกร่อนเหว่ว้า .. ด้วยอาวรณ์ ?
O แม้นแวบเดียว .. วูบดับจนลับล่วง
กลับโชนช่วงความหมาย .. เกินถ่ายถอน
ไฟเฟื้อยเส้นฟาดกระหน่ำทั้งอัมพร
เมื่อหัวใจสั่นคลอน .. ทั่วตอน-ตน
O เมื่อแววในสายตา .. เกินกว่าซ่อน
แฝงเว้าวอนรำบาย .. ฝ่าสายฝน
กลางลมร่ำเม็ดน้ำ .. ฟ้าคำรน
หัวใจคน .. ครวญคร่ำ-เฝ้าคำนึง
O สื่อความหมายอบอุ่น .. กลางฝุ่นฝน
ที่หลั่งบนหัวใจ .. ฝันใฝ่ถึง
แผ่รูปรอยปฏิพัทธ์ .. เข้ารัดรึง
หวาน, ซาบซึ้งวาบหวาม .. ด้วยความนัย
O หมดสิ้นแล้ว .. เมฆทึมเคยครึ้มฟ้า
เปิดเวหารับรอง .. ความผ่องใส
แทนฝุ่นฝนจากสรวง .. ด้วยห่วงใย-
จากรูปการณ์ภายใน .. แววนัยน์ตา
O จนอ่อนหวานผ่านสู่ .. ให้รู้สึก
นัยเร้นลึกแฝงรอยละห้อยหา
ค่อยโยกใจไหวสั่น ..แล้ว บัญชา-
ให้แรงอาวรณ์ช่วง .. เกินหน่วงแล้ว
O รูป, แววตา-อบอุ่นละมุนละม่อม
กลางแวดล้อมรื่นริ้ว .. ลมพลิ้วแผ่ว
เติมแต่งนัยน์ตาชาย .. ให้ฉายแวว-
วามผ่องแผ้วด้วยถวิล .. ที่-ดิ้นรน !
O โอ .. งามที่คุกคามลุกลามล้อม
หรือเพื่อหลอมรวมจิตเฝ้าคิด .. ขวน-
ขวาย .. ความครุ่นคำนึงในหนึ่งคน-
ให้แต่อลเวงอยู่ไม่รู้วาง
O เอกภพเคลื่อนผ่านสู่ด้านไหน
ย่อม-สดใสวับวาวทุกก้าวย่าง
ยิ่ง-ดวงวันเรื่อรองคอยส่องทาง
คือ-ร่วมสร้าง .. รติภพจนอบอวล
O แม้นว่าโลกทั้งโลก .. สุมโศกใส่
นอกจากไม่ครวญคร่ำ .. ไม่กำสรวล
จัก .. โรมรันบั่นคอด้วย .. ขอ-ทวน
ขอเพียงนวลหยัดร่าง .. เคียงข้างกาย
O เสน่หาฝ่าข้ามไปสามภพ
ดวงวันลบ .. จันทร์เลือน .. ดาวเคลื่อนหาย
ความอาลัยอาวรณ์ .. ฤา-คลอนคลาย
เมื่อเส้นสายใยนั้น .. ผูก-มั่นคง
O เกินวิญญาณเมื่ออุบัติ .. อาจทัดทาน
หรือต่อต้าน, ควบคุม-ความลุ่มหลง
แม้นจนเงื่อนเหตุกรรม .. เคยดำรง-
จัก .. ขาด-วง .. ด้วยซึ้งคำนึงนวล
O งามพิสุทธิ์น้อมนำ .. กรองคำถ้อย
สำหรับร้อยเรียงความ .. ให้งามถ้วน
เปล่งความหมายสื่อสู่ให้คู่ควร-
รักที่หวน .. โชนช่วงกลางห้วงใจ !

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=07-2016&date=21&group=11&gblog=667


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

@free, รพีกาญจน์, พี.พูนสุข

ข้อความนี้ มี 3 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s