ร้องโอ้ชาตรีใน
๏ ตอบความ
อย่าหวั่นหวามนุชนาฏที่วาดหวัง
จงรักษาดวงฤดีให้จีรัง
จะมัวหลั่งน้ำตาอยู่ว่าไร
พี่มาเยือนเตือนถ้อยมธุรส
นวลอนงค์จงงดกำสรดไห้
จงแย้มสรวลสักหน่อยเถิดกลอยใจ
จะมัวโศกาลัยไปใยมี
ว่าพลางทางกระเถิบเข้าไปชิด
มิ่งมิตรอย่าระแวงแหนงหนี
จงผินผันพักตรามาข้างนี้
จะเสกเจ้าให้เป็นศรีหฤทัย ฯะ
๏ ตอบความ
อย่าหวั่นหวามนุชนาฏที่วาดหวัง
จงรักษาดวงฤดีให้จีรัง
จะมัวหลั่งน้ำตาอยู่ว่าไร
พี่มาเยือนเตือนถ้อยมธุรส
นวลอนงค์จงงดกำสรดไห้
จงแย้มสรวลสักหน่อยเถิดกลอยใจ
จะมัวโศกาลัยไปใยมี
ว่าพลางทางกระเถิบเข้าไปชิด
มิ่งมิตรอย่าระแวงแหนงหนี
จงผินผันพักตรามาข้างนี้
จะเสกเจ้าให้เป็นศรีหฤทัย ฯะ
แม้นมีมนต์ ดลได้ ดั่งใจนึก
พี่คงศึก-ษา"ดิน" สิ้นสงสัย
คงจะรู้ ว่าน้อง ปองรักใคร
มิต้องมา อาลัย ใช้บทความ
แล้วกล่าวพราง วางถ้อย มธุรส
เขียนจารจด หยดย้อย ฝากถ้อยถาม
กำหนดเอื้อน เอ่ยออก บอกไปตาม
พี่อย่าปราม ถามบ้าง จงวางใจ
ฝากไออุ่น แนบมา ภาษากลอน
ฝากอักษร วอนว่า อย่าหวั่นไหว
ใจดวงน้อย พลอยปลื้ม มิลืมได้
ไหล่นี่ไง ที่เคยซบ หลบพักอิง.
พี่คงศึก-ษา"ดิน" สิ้นสงสัย
คงจะรู้ ว่าน้อง ปองรักใคร
มิต้องมา อาลัย ใช้บทความ
แล้วกล่าวพราง วางถ้อย มธุรส
เขียนจารจด หยดย้อย ฝากถ้อยถาม
กำหนดเอื้อน เอ่ยออก บอกไปตาม
พี่อย่าปราม ถามบ้าง จงวางใจ
ฝากไออุ่น แนบมา ภาษากลอน
ฝากอักษร วอนว่า อย่าหวั่นไหว
ใจดวงน้อย พลอยปลื้ม มิลืมได้
ไหล่นี่ไง ที่เคยซบ หลบพักอิง.
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
